Marathon Eindhoven

Doordat de door mij gevormde groep niet bleek te starten in Eindhoven, was het enige alternatief  voor mij meegaan met de groep Miranda Boonstra.
Na de start kon ik snel aanhaken en werd er een leuke groep geformeerd met daarin de drie snelste vrouwelijke Marathonloopsters.
De eerste kilometers gingen werkelijk snoeihard en na 5 km liepen we schema 2.27 heel laag!
Steeds keek ik op mijn hartslagmeter en had het gevoel dat ik 2 slagen te hoog liep. Als je een beetje getrainde Marathonloper bent dan kun je redelijk goed inschatten of iets te hard is.
Na 8 km keek ik om en zag ik werkelijk niks.
Dan is er maar één oplossing: strijden en hopen dat ik een superdag heb en boven mijzelf kan uit stijgen.
Tot 24 kilometer was het goed te doen, maar toen kreeg ik het al zwaar.
Mijn lichaam schakelde al over naar mijn vetverbranding en plots stond ik stil bij een waterpost.
Ik dacht er aan om uit te stappen en zag een paar andere lopers mij passeren. Ik probeerde aan te haken maar ik kon gewoon niet volgen.
Ondertussen had ik twee gelletjes Sis naar binnen gewerkt en probeerde ik door te lopen. Ineens kwam Peter Bruinsma mij voorbij en kon ik net aanhaken.
Ik begon iets harder te lopen en kon de kilometertjes net onder de 4 minuten houden.
Steeds meer kwam ik weer in een aardig ritme, maar niet zoals het begin.
Met een beetje snel hoofdrekenen kwam ik tot de conclusie dat ik rond mijn PR zou binnenkomen. Hier zou ik niet echt tevreden mee zijn omdat ik afgelopen jaar een behoorlijke stap gemaakt heb.
Tussen kilometer 28 en 32 voelde ik me steeds iets beter worden. Ik bedacht me dat ik al mijn meegekomen fans natuurlijk niet kon teleurstellen en toch minimaal een PR moest gaan lopen.Tussen kilometer 33 en 35 nog maar een gelletje Sis naar binnen gewerkt en water aangepakt bij de drankpost. Peter gaf nog steeds het tempo aan en ik voelde mij steeds beter worden maar hield me in.
Voor de Marathon was het plan om bij 35 kilometer helemaal los te gaan, maar dat was op een schema 2.30 en geen 2.27;-).
Ik hield mij voor dat ik zeker nog wel een hapje van mijn PR kon gaan snoepen...Raar als je bedenkt dat ik 8 kilometer terug nog wilde uitstappen.Moet eerlijk bekennen dat als er geen familie en vrienden mee waren gegaan ik dit waarschijnlijk gedaan zou hebben, om het vervolgens een week later in Amsterdam opnieuw te proberen.Bij de 35 kilometer vlag was het gaan! Kilometertijden gingen weer naar beneden en ik begon steeds sneller te lopen.De ene na de ander stortte helemaal in voor mij en ik haalde zelfs mensen in waar van ik nooit van heb gewonnen. Mijn tijd zou geen toptijd meer worden, maar ik probeerde karakter te tonen.Toen ik bij km 38 kwam, gingen zelfs weer kilometers onder de 3.40 per km. Ik kwam een beetje in een flow (had van mij eerder gemogen)en kon er nog een paar inhalen.Ik kwam in een netto tijd van 2.34.26 over de streep. Een pr van meer dan 1,5 minuut. Tevreden? Nee...niet helemaal.Leerzaam was deze Marathon zeker voor mij!Ik heb dit jaar alles in het teken gezet voor deze Marathon omdat mijn doel was sneller worden op de Marathon. Zelf denk ik nu wel voor de volle 100 procent dat ik het niveau heb om onder de 2.32 te lopen. 2 uur 29.59 misschien net niet helemaal.Ook ben ik ervan overtuigd dat ik zeker nog veel harder ga lopen als ik maar heel blijf. Bij de volgende Marathon die ik ga lopen, hoop ik dat er wel heel vlak gelopen wordt in een groep die rond de 2.30 zal weggaan, hoewel er nooit zekerheid is dat er zo’n groep loopt.Een ding weet ik zeker, het is een kwestie van tijd en dan neem ik geen genoegen met 2.29.59. Het moet namelijk altijd harder!Als ik kijk naar vandaag, naar bijvoorbeeld de sympathieke Harm Sengers (de hardlopende recreant zoals hij zich zelf noemt) met zijn prestatie curve op de Marathon, is hij een voorbeeld voor mij. Hij pakt een medaille in 2.24.57 terwijl hij geen goede wedstrijd liep. Wel moet ik zeggen dat er wat toppers ontbraken.Dromen mag altijd en ook al is de kans nog zo klein: wie weet over een jaar of wat.Ik heb vandaag gegokt en een beetje verloren hoewel je met een PR altijd blij moet zijn.Zelf ben ik een beetje teleurgesteld maar heb op het einde toch flink geknokt en karakter getoond. Volgend jaar sta ik er in ieder geval weer in Eindhoven. Maar dan voor een hele grote hap uit mijn PR. Daarna ga ik 1 ding doen, een afspraak met de familie die al jaren staat en eigenlijk een jaar is doorgeschoven. Training technisch is het niet slim en mijn trainer zal het terecht ook niet leuk vinden, maar ik ga het toch doen. Drie weken na Eindhoven ga ik de Marathon in New York lopen. Niet voor een goede tijd maar gewoon om het mee te maken. Bij deze wil ik mijn trainer bedanken voor het schrijven van mijn schema’s, mijn sponsor en mijn familie en in het bijzonder mijn vrouw die mij toch heel wat uren heeft moeten missen vanwege de trainingsuren die zeker nodig zijn om op een hoger niveau te komen.