Kerstloop/Geblesseerd!

Ik kon nooit begrijpen waarom hardlopers vaak geblesseerd zijn.
Zelf heb ik vorig jaar 5 maanden bijna niks kunnen doen wegens scheenbeenvlies-onsteking. Ik dacht dat dit toeval was, gezien ik daarvoor eigenlijk nooit met sporten geblesseerd was geweest. Met de gedachten “ach heb ik ook een keer wat” ben ik na mijn herstel vol enthousiasme doorgegaan.
De laatste weken had ik constant last van verschillende “hardloop pijntjes”. Onder hardlopers vaak bekent als pijntjes die als sneeuw voor de zon weer verdwijnen.
Na mijn vormpiek (half oktober - begin november) gaat het echter niet meer zoals het moet lopen. In de piek periode heb ik mij vier wedstrijden achter elkaar echt verbaasd! Ik zat in de welbekende flow. Wedstrijden waar ik goede tijden liep en tevens het gevoel had dat het nog harder kon. Tot de Warandeloop……..
Zowel mentaal als fysiek was ik toe aan een rust periode. Uiteraard wilde ik mijzelf wel weer verbazen en begon ik de eerste 1,5 km voortvarend (liep met de kopgroep mee).
In ogenschouw dat deze mannen allemaal 31 minuten op de 10 km lopen, was dit niet erg verstandig. Ik blies mijzelf volledig op.
Na een korte rustperiode heb ik mijn kilometers verhoogd van 75 naar gemiddeld 105 per week. Drie weken later stond de Koude Polderloop op de agenda. Voorafgaand had ik hier een goed gevoel bij. Ik had mijzelf voorgehouden, “loop je eigen race”.
Met deze gedachten startte ik wederom snel, maar kreeg ik al heel snel last van darmklachten waar ik de rest van de week mee gelopen heb.
De volgende ochtend ging het wat beter en liep ik op de LOKO loop een goede 10 km zonder diep te gaan. Ik had daarom het gevoel dat ik in de Kerstloop mijn Pr zou kunnen pakken op de 10 km. Vorige week kreeg ik alleen iets last van boven mijn hiel. Na verloop van tijd trok het weer weg maar aan het einde van een training voelde ik de pijn weer! Twee trainingsdagen verder ging ik naar de sportmasseur. Zij had het gevoel dat het er wel uit gemasseerd kon worden.
Het was dan ook een kleine teleurstelling dat de volgende dag de plek nog steeds rood was en daarbij geïrriteerd aanvoelde.
Toch besloot ik te starten bij de Kerstloop. In het begin had ik heel veel pijn maar het trok gelukkig iets weg. Op kilometerpunt twee probeerde ik mijn teammaatje Nick terug te lopen naar de kopgroep. Nick had op dat moment de slag gemist op de 5 km en ik wilde hem gaan helpen door tempo te gaan lopen. Bij het aanzetten voelde ik het behoorlijk kloppen onderin mijn achillespees. Erg balen, ik voelde me namelijk best goed en had eigenlijk het gevoel dat ik weer het tempo zou aankunnen. Mijn achillespees deed alleen z’n pijn dat ik rustig uitgelopen heb naar een plek en vervolgens naar de finish ben gebracht.
’S middags direct gebeld naar de dokter en die vertelde mij aan de telefoon dat hij verwachtte dat het een ontstoken Achilles was (waarschijnlijk helderziend).
Een week geheel rust houden was zijn advies.
Het gekwakkel van de afgelopen maand komt behoorlijk mijn strot uit. Het lijkt wel of alles dan gelijk tegenzit! Mentaal is het moeilijk ieder keer op te laden, helemaal als het fysiek ook niet meewerkt.
Ik houd mij echter aan een ding vast. Na mijn scheenbeenvlies-ontsteking kwam ik sterker terug dan ooit. Dit zijn zaken waar ik positief op terug kijk en inspiratie uithaal!
Mijn records bij running 2000 ben ik voorlopig even kwijt aan een zeer goede loper/triatleet Remco Grasman. Het zal geen verrassing zijn dat ik deze weer terug wil.
Mijn doelen zijn dus bekend voor 2010! Nu maar wachten tot ik weer kan en mag trainen.
Koen

Koude polderloop/Loko loop

Koude polderloop:

Vermoeid ging ik zaterdag naar Nijkerk naar de Koude Polderloop.
Voor de start moest ik nodig naar de WC! Terwijl ik hier zat, hoorde ik tot mijn grote schrik, dat er met 1 minuut werd gestart. Ik moest dusdanig haast maken om op tijd bij de start te zijn, dat ik met maagklachten vertrok. Helaas heb ik hier wel vaker last van en ben daarom ook begonnen met een voedingschema.
Na 2 kilometer had ik echter z’n pijn dat ik stil moest staan. Dit gebeurde hierna nog diverse keren. Ik had eigenlijk best goede benen en het gevoel het tempo van Remco Grasman gewoon aan te kunnen. Deze loop maar snel vergeten!
Zaterdagmiddag heb ik vervolgens de hele dag op bed gelegen omdat ik me echt beroerd voelde. Echter zaterdagavond ging het al een stuk beter en na een lekker etentje besloot ik mij de volgende dag aan de start van de LOKO-Loop te melden.

LOKO-Loop
Zondagmorgen voelde ik mij, op een beetje vermoeide benen na, best oke. Omdat ik toch bij de Loko loop in Zeewolde zou gaan kijken(een paar vrienden liepen de 5 km) besloot ik om gewoon mee te doen met de 10 km. Omdat ik bang was dat mijn maag zou gaan tegenwerken had ik ’s ochtends alleen maar bananen gegeten. De wedstrijd begon en ik startte snel (6,20 eerste 2 kilometer). Vervolgens kon ik zonder kapot te gaan lekker doorlopen. De hele wedstrijd liep ik alleen en had uiteindelijk meer dan 1 minuut voorsprong op de nummer 2! Zonder echt diep te gaan een 34,49 lopen en tevens een parcours record was ook na de ervaring van gisteren een mooie verrassing!
Deze week weer lekker verder trainen en dan wacht Dronten.
Mijn doel is om hier in ieder geval een 34 laag lopen. Stiekem denk ik zelfs al aan een PR.


Groetjes koen