maandag 27 februari 2012

NK indoor 3000 meter

Door een geluk te hebben met de inschrijvingen (ik stond reserve), kreeg ik vorige week een mail dat ik rechtstreeks mocht deelnemen aan de finale NK 3000 meter.
Ik ben meer een lange afstand loper maar ik werk hard om snellere tijden te lopen op de kortere afstanden. Daarom paste een 3000 meter goed in mijn schema en meteen een NK lopen is natuurlijk heel bijzonder!
Ik kwam aan bij het erg mooie Omni stadion. Diep onder de indruk van de kleurrijke kleuren van het stadion haalde ik mijn startnummer op en kon mij daarna melden.
Ik ben zelden zo zenuwachtig geweest! Vele grote namen uit de Nederlandse atletiek liepen er rond, als ex sporter of als deelnemer.
Tijdens het rondlopen kreeg ik door de blikken het gevoel van ”van wie ben jij nou weer?”. Met groot ontzag liep ik daar rond. Na de trainer, vrienden, bekende en familie gedag te hebben gezegd kon ik mij om 14.30 melden in de call room na een lekkere warming up.
Zittend op de stoel zat ik daar met 14 atleten. Er werd zelfs wat gepraat dat sommige niet te hard wilden starten. Na kleding controle mochten we het stadion binnen lopen.
Ik kan je vertellen dat dit zeer indrukwekkend is. Ik weet nu hoe het moet voelen als een Lionel Messi die de grasmat van Camp Nou betreed.
Door een gelukje met de inschrijvingen(ik stond reserve)kreeg ik vorige week een mail dat ik mocht deelnemen aan de rechtstreekse finale van het nk 3000 meter.
Ik ben meer een lange afstand loper, maar omdat ik hard aan het werken ben aan snellere tijden op de kortere afstanden zou dit perfect kunnen en dan meteen een NK!
Ik kwam aan bij het erg mooie Omni stadion.
Na diep onder de indruk van het kleurrijke stadion te zijn, haalde ik mijn startnummers op en kon mij daarna melden.
Ik ben zelden zo zenuwachtig geweest! Vele grote namen uit de Nederlandse atletiek liepen er rond als ex sporter of als deelnemer.
In de gangen had ik zelfs het gevoel van blikken van wie ben jij nou weer?Met groot ontzag liep ik daar rond.Na de trainer vrienden bekende en familie gedag te hebben gezecht,kon ik mij op 14.30 melden in de call room na dat ik een lekkere warming up had gedaan.
Zittend op de stoel zaten daar 14 atleten.Er werd zelfs wat gepraat dat sommige niet te hard wilden starten. Na kleding controle mochten we het stadion binnen lopen.
Ik kan je vertellen dat dit zeer indrukwekkend is, er zaten zoveel mensen op de tribune. Ik weet nu hoe het moet voelen als een Lionel Messi de grasmat van Camp Nou betreed, KIPPENVEL!
Na wat losgelopen te hebben en te zwaaien naar bekende mocht ik starten. Ik stond bewust achter aan want wilde de grote namen niet voor de voeten lopen. Er stonden tenslotte Nederlandse kampioenen en zelfs EK deelnemers aan de start.
Het start schot klonk en we snelde weg. Hoe hard het ging weet ik niet maar ik vond het zelfs na een paar 100 meter langzaam gaan. Nadat heel even de jongen voor mij een gaatje liet wilde ik er nog overheen knallen. Ik maakte een beetje aanstalten maar hij liep het metertje meteen dicht. De eerste kilometer ging net iets harder dan 20 per uur en wat kon ik nog goed volgen! Alleen toen begonnen ze werkelijk beestachtig te versnellen vooraan. Een man of 6 moest er meteen af met mij er bij.
Na 1600 meter kreeg ik het ook wat moeilijker en moest terug zakken, zo’n ongeveer 10 meter met mijn groep en liep hierdoor dus laatste.
Ik kwam door in ongeveer 6.03 bij het 2 km punt maar toen kreeg ik het erg moeilijk en werd ik behoorlijk nerveus. Ik kon elk moment voorbij gelopen worden door de nummer 1 die dan op mij een ronde voor liep. Ik keek steeds om,en op mijn klokje en was de focus helemaal kwijt. Mijn loopstijl werd steeds meer werken en was met veel dingen bezig maar niet met mijn eigen race. De eerste lopers liet ik dan ook aan de binnenkant voorbij gaan uit respect.
Ik had op een gegeven moment niet eens meer door hoeveel rondes ik nog moest lopen. Na de bel van de laatste ronde heb ik nog even aan kunnen zetten en zo kwam ik in 9.23 over de finish als laatste! Ik baalde want het liep niet zo lekker op het einde.
Vooraf gaand heb ik veel rekening gehouden met mijn voeding en dat heeft goed uitgepakt!
Mentaal was ik alleen niet zo sterk als tijdens de laatste weken. Nadat ik mij omgekleed had en richting de uitgang liep stonden daar nog een groep kinderen die heel graag een handtekening wilde hebben van mij? Ik was erg verbaasd maar voelde mij hierdoor toch een beetje een winnaar en even een groot sportman.
Heb mijn een PR met 16 seconden verbetert. Voor mij te weinig maar wat ik ook eerder schreef ik ben altijd kritisch op mezelf, het moet tenslotte altijd harder!
Na een dag als vandaag ben ik dankbaar dat ik heb mogen deelnemen aan een groot evenement als dit. Dus bij deze bedank ik de Atletiekunie en de Nederlandse top atleten voor deze mooie dag!
Na afloop waren een hoop mensen trots op mij die de ambiance van dit evenement in het publiek gevoelt hebben. Dat gaf mij reden tot na denken. Voor mij was dit misschien wel de olympische gedacht! Mee doen is belangrijker dan winnen!
Ik hoop dan ook dat ik dit jaar wat sneller kan worden en dat ik volgend jaar misschien wel hier onder de 9 minuten kan lopen! Nu eerst weer een paar 10 kilometers en het NK halve marathon!

dinsdag 14 februari 2012

Met een lange neus!


Laatst kreeg ik een reactie op mijn blog nadat ik was uitgestapt in Apeldoorn vanwege maagproblemen. ''Er is altijd wel wat en ik was geen Nederlandse topper (joh?) enz.
Met daar onder geschreven anoniem! Ik vond het niet leuk dat hij of zij dat zo formuleerde en op sommige punten was het kwetsend en sloeg het nergens op. Dit heeft mij er toen tot besluiten het niet te publiceren. Dit jaar al een PR en een zeer goede cross gelopen dacht ik zo en dan zo reageren en ANONIEM! Ik heb mijn leven lang al best een gevoelige maag gehad en moet met voeding erg oppassen. Dit heeft mij vorig jaar ook 2 keer toe tot uitstappen gedwongen.
Dit gebeurde helaas bij de Mini Marathon in Apeldoorn waar ik tot km 8 erg goed liep wederom!
Tja het lopen is voor mij iets bijzonders. Bijzonder genoeg om een blog bij te houden die door veel mensen gelezen wordt. Het is mijn passie en ik doe het met veel plezier en hoop er nog veel geluk uit te halen. Daarnaast loop ik puur voor mezelf!
Elke training probeer ik harder te lopen met het doel om beter te worden wat mij nog steeds lukt terwijl ik al 4 jaar loop en hoe vaak loop je als hardloper de perfecte race?? Die loop je maar een paar keer in je leven! Daarom vind ik dat je ook altijd naar jezelf moet kijken en wat er om heen allemaal beter kan. De kritiek op mezelf is al groot genoeg omdat ik niet genoegen neem met wat ik nu loop! Het moet beter en het moet altijd harder! De beste wil ik zijn, vroeger met spelletjes wilde ik altijd al winnen!
Ik weet ook wel dat ik met hardlopen nooit de beste zal worden, maar wil in ieder geval heel mijn ziel en zaligheid geven voor de sport om er zoveel mogelijk uit te halen wat betreft mijn PR tijden. Het is een gevoel, een fijn gevoel om alleen hard te lopen of met een groepje.
Met mensen lopen die er ook plezier in hebben ook al presteren die beter of minder dan mij!
Probeer altijd die mensen in hun waarde te laten! Helaas is het jammer dat sommige mensen altijd lopen te klagen en niet omdat er iets niet goed gaat in een wedstrijd maar op het hardlopen van anderen lopers.
Afgelopen weekend heb ik dan eindelijk mijn PR op de 10 km in Schoorl verbeterd (33.24)!
Was dit de perfecte race, nee!
Voor mezelf weet ik dat ik hier en daar een seconde of wat heb laten liggen maar deze race geeft mij wel voldoening en vreugd! Ik maak weer een stap vooruit en voor Anoniem...een dikke lange neus!