Run Bike Run vallen en weer op staan

Elk jaar is er een kerstborrel van Triathlon vereniging Zeewolde. Voorafgaand aan deze kerstborrel wordt er altijd een Run Bike Run georganiseerd waar diverse plaatselijke en regionale mensen aan deelnemen.Mijn laatste wedstrijd was in Dronten waar ik kotsend moest uitstappen. De mensen die mij toen hebben gezien en die zich af vragen hoe het nu met me gaat: ik leef gelukkig nog.Aangezien ik benieuwd was wat mijn vorm is en ik volgend jaar wil deelnemen aan 2 Powerman wedstrijden (Duathlon) besloot ik om deel te nemen aan de Run Bike Run. Daarnaast deed Nick mijn teamgenoot bij Running2000 ook mee.De afstand was 2,5 km lopen 14 km fietsen en 2,5 km lopen op een zeer zwaar parcours!Na de start ging ik er als een raket vandoor en was mijn plan met zo’n groot mogelijke voorsprong aan het fietsen te beginnen. Ik keek om en werkelijk ik was niet te houden.Met een verwachting van niets vloog ik over het strand, draaide, keerde en liep heuvels op alsof ze naar beneden liepen. Na het hardlopen had ik een voorsprong van een kleine 50 seconden op Nick en nationale Triatlon subtopper Guido (tevens sportman van Zeewolde).Toen kwam het fiets onderdeel...Ik heb sinds 3 maanden geen fiets meer aangeraakt maar ik vertrok weer als een raket en was van plan om een stunt uit te halen. Alleen het noodlot sloeg toe. Ik reed verkeerd samen met Guido en we moesten 1,5 km omfietsen om op het parcours weer uit te komen(hebben hierdoor 3 minuten verloren). Ik overwoog net als Guido om uit te stappen maar ineens dacht ik “dit kan wel een leuke training zijn en zag er weer de lol van in”.Ik viel terug en kwam halverwege het deelnemersveld uit. Na van slag te zijn geweest door de eerste ronde, begon ik weer in mijn ritme te komen.Wat is dat nou? Ik fiets de ene naar de ander voorbij waaronder een Nederlands kampioen tijdrijden zonder licentie en diverse andere mannen waarvan ik weet dat die toch echt 2 keer per week fietsen.Pas halverwege kwam Guido mij voorbij. Ik begon er weer in te geloven en dacht dit zou echt een wonder kunnen worden en bleef lekker fietsen tot halverwege het strand.BAM, Kneiter hard op mijn snufferd. Mijn broek kapot en er kwam bloed door heen.Uiteindelijk heb ik aan deze val schaafwonden op mijn enkel, knie, heup, en elleboog overgehouden. Ik werd door 2 mensen ingehaald en stapte daarom snel weer op mijn fiets. Mijn adrenaline gehalte schoot omhoog en snel kwam ik weer terug. Toen sprong tot 2 keer toe mijn ketting van mijn fiets en moest ik afstappen, ketting er op leggen en weer verder. Hierdoor was de kans op een mooie ereplaats verkeken.Na de wisselplek heb ik de wedstrijd lekker uitgelopen zonder hard te gaan.Op het strand zag ik niemand meer in verte voor mij en door mijn snelle wissel had ik de rest ook op een veilige achterstand gelopen. Bij de Finish bleek dat ik uiteindelijk 4e geworden ben. Als ik niet verkeerd was gefietst, was gevallen en dat mijn ketting er niet 2 keer afgevallen zou zijn was ik zeker tweede geworden. Ik zou dan op een zeer kleine achterstand geëindigd zijn na Guido.Voor iemand die de afgelopen maanden niet gefietst heeft, blijk ik achteraf ook nog eens tijdens het fietsen de 5^e  snelste tijd neer gezet te hebben in 1 ronde.Ik heb maandag en dinsdag wel met pijn getraind maar het gevoel over de Bike Run Bike is goed. Vooral het eerste loop onderdeel ging uitstekend! Ik heb vertrouwen en dat moet ik houden! Nu voorlopig geen wedstrijduitstapjes meer voor mij tot de Rotterdam marathon.Hopelijk heb ik dan een super dag qua hardlopen, zonder tegenslagen!