Come back

In het nieuwe jaar heb ik meegedaan aan de Cross Gelderse/Overijselse kampioenschappen.
Hier behaalde ik een mooie tweede plaats terwijl ik erg veel last had van mijn knie. Het bleek dat ik een ‘lopersknie’ blessure had opgelopen. Na weken van amper trainen en revalideren ben ik weer begonnen met  trainen. Na een krappe 6 weekjes trainen was het weer tijd voor een wedstrijd.
In Nunspeet was er een mooie halve marathon waar ik mij voor de 10 km inschreef.
Zonder grote vorm en verwachting ben ik hier heen gegaan.
Bij de start had ik het gevoel van ‘dit kan ik best winnen’. Ik opende de eerste 200 meter heel hard om vervolgens in te houden en de anderen terug te laten komen en hun het tempo te laten maken.
Na een krappe 2 kilometer moesten wij een brug over en voor ik het wist liep ik heel makkelijk weg en had ik zo n 10 meter voorsprong.
Ik bedacht mij heel even en voor mijn gevoel hield ik in maar ze kwamen niet terug. Toen heb ik 3 kilometer vol de gas gelopen om een groot gat te slaan. Na kilometer 6,5 heb ik lekker verder ontspannen gelopen zonder heel diep te gaan.
Het gat was groot genoeg en forceren omdat ik uit een blessure kom was niet nodig.
De laatste 200 meter zag ik dat ik onder de 34 minuten ging lopen dus gooide er nog een sprint uit van  ongeveer 200 meter in 30 seconden. Wat had ik over! Na bijgekomen te zijn van die sprint kreeg ik te horen dat het 33,48 was geworden.
Een heerlijk gevoel als je nog niet in vorm bent. De trainingen lopen nog voor geen meter maar als dit mijn basis is hoop ik de komende 2 maanden nog wel grote stappen te maken. Nu maar eens beginnen met elke week trouw mijn snelheidstrainingen doen, want heb er eigenlijk maar 2 gedaan vanaf januari.
Dit had ik even nodig, een overwinning! Voornamelijk voor in het koppie. Hopelijk ga ik snel weer nieuwe PR’s lopen.